"अफाट"

इतक्या  आभाळाखाली
खेळ मांडायचा...म्हणजे...
कठीण आहे खंर...
पण,
मला जमलं...
तुझ्यासोबत...
तुझ्या कुशीत झेपावलं की, 
किती निर्धास्त होते मी
साऱ्या जगापासून वेगळी
ह्या आकाशाशी असलेलं
नातही विसरते...
एकंच नात अस्तित्वात उरत...
तुझ्या-माझ्या प्रेमाचं....

..सई

"स्वप्न"

जुळतात स्वप्न
केवळ हा भास
बंधनाच्या बेड्या
तोडतात श्वास....

इवलं ते स्वप्न
उरात वसते 
क्षण क्षण मन
स्वप्नच  गुंफते....

चालते एकटी
स्वप्नांची वाट
सरणाहूनही 
बिकट पायवाट....

कण कण असे 
तुटणारे स्वप्न
ठीकऱ्या  होऊन
विखुरले मन....

विखुरत्या मना
आकाशाची ओढ
चांदण ओंजळ
स्वप्नांची जोड....

स्वप्नांना का मन
देते पुन्हा हाक
त्यांनाही आहेच
प्रकाशाचा धाक....

...सई 

"माहेर"

मन आले हे भरुन,
माहेराच्या आठवाने..
मायेच्या कुशीसाठी,
असे सैरभैर झाले..

माहेरच्या उबेसाठी,
मन वेडे आसुसते..
सय माहेराची अशी,
घट्ट दाटुनिया येते..

भेटीसाठी माहेराच्या,
जीव माझा व्याकुळतो..
माहेराच्या ओढीने,
डोळा आसू दाटवते...

माय असा लावे जीव,
जशी आभाळाची माया..
बापाच्या धाकातही,
असे वडा-पिंपळाची छाया..

आठवाने  माहेराच्या,
दाटतो मनात गहीवर...
गावी जाता माहेराच्या,
मनी फुलतो मोहोर...

सासरी माझ्या माये,
सुख  रिंगण घालते..
तरी माहेरच्या सुखला,
मनाचे अंगण तरसते..

...सई