भावनाशुन्य

कधीतरी शुन्यात जातं मन....अगदीच काही न केल्यामुळे...नाहीतर खुप काही केल्यामुळे....


मनात खोल खोल
दडलयं काहीतरी...
विचारांची रिघ
लागलीये कुठवरी....
खुप काहीतरी
करावस वाटणं..
काहीच न करता
रिकामं बसणं..
मोकळ्या आकाशातही
का जीव गुदमरतोयं...
स्वप्न सजवताना
का मन घाबरतयं...
का मन अस्स देतयं भुल..
की आहे ही......
शुन्यात जमा होण्यची चाहुल.....

....सई


*********************************

आज खोल आत
स्वतःला शोधताना
माझ्यातली "मी" मला गवसतच नाहीये...
हरवलीये मी कुठतरी...
खरच हरवले असेन का?
की लपुन बसली असेन
माझ्यातली मी....
माझ्यातच....
भावनांची रांगोळी झालीये
सगळे रंग एकत्र मिसळलेत
वरवर सगळं रंगीत वाटतयं..
पण...
सुखोत्सव असो
वा दुखःची वरात...
काहीच वाटत नाही...
भावनाशुन्य होण्याची
हिच लक्षणं आहेत का?..

....सई

********************************

वास्तवाची जाणीव
घेऊन जगतेयं खरी...
पण भावनांची उणीव
मात्र भासतेय कुठेतरी ...
उणईव नसेल ती
कारण......
वास्तवाशी खेळताना...
यांत्रिकपणे जगताना...
भावनाही गुदमरुन
मेल्या असाव्यात कदाचित...
खरच मेल्या असाव्यात का भावना...
ओलावाच जाणवत नाहीये कुठे...
अगदी खोल मनात गेलं तरी....

....सई