याला प्रेम म्हणायचं असतं...

विरहाचं लेणं...

तुझ्या विरहाचं लेणं
माझ्या डोळ्यात
नेहमीच अश्रुरुपात असतं
तुझ्या डोळ्यातलं आभाळ मात्र
नेहमी कसं कोरडसं असतं
मला मोकळं झाल्याशिवाय
चैनच पडत नाही...
तुला कसं अस सगळं
मनात ठेवणं जमत???

....सई(सुप्रिया पाटील)

तु सोबत असताना....

भांडते आकाशाशी...
तुझ्या आठवांशी भांडताना...
नाही ना रे जमत ते
तु सोबत असताना...
:
:
तु सोबत असताना,
वेडं मन कधी दुःखाने
भरुनच येत नाही...
म्हणुनच तुझ्यासोबत असताना
रडावसं वाटत नाही..
डोळ्यात पाणी आलं तरी आनंदानं येतं..
पण हसण्या हसण्यात ते पाणी,
डोळ्यातच विरुन जातं...
मग सांग कशी रडू तु सोबत असताना???

....सई(सुप्रिया पाटील)

मनाचं आभाळ...

तू जवळ नसताना नेहमीच
मनाचं आभाळ भरुन येतं...
डोळ्यातुन आसवांवाटे
तेही मग कोसळून जातं...
मोकळ्या झालेल्या
त्या स्वच्छ आभाळी
तुला चांदणी दिसते...
तुला मात्र ती
माझ्यासारखी भासते...

...सई(सुप्रिया पाटील)

गावाकडचं घर...

सांज प्रेमभरी...

तुझी स्वप्नं...

वार्‍यावर लहरते मी...

अंबर कवेत घेते मी...
स्वप्नांना त्या
मोरपिसापरि जपते मी..
झुळझुळणार्‍या नदी-खळ्यातुन
ओघळणार्‍या दव-थेंबातुन
डुलणार्‍या रानफ़ुलातुन
चमचमणार्‍या चांदतार्यातुन
पावसाच्या प्रत्येक सरीतुन
गोंडस फ़ुलाच्या गंधातुन
कणाकणातुन-मनामनातुन
तुझी स्वप्न जपते रे...
तुझ्या स्वप्नांशि बोलते रे..
तुझी स्वप्न जागते रे....
तुझी स्वप्न जगते रे....

...सई(सुप्रिया पाटील)

...ओंजळ...

हं...खरचं नाही जमत स्वप्नांना विसरणं...
आणि ज्याच्यासोबत पाहिलीत त्यालाही...
म्हणुनच कठीण होतय मलाही...
तुला विसरणं...
अजुनही माझ्याकडून होतयं
प्रत्येक स्वप्नात तुलाच जपणं...
आता जपेन तुझी स्वप्न...
नाही हरवू देणार...
ठेवेन नेहमी सोबतच....
भरुन घे तुझी ओंजळ..
पण एक सांगते
यापुढे तुझी ओंजळ
कधीच रिती राहणार नाही
याची गाठ बांधते...

...सई(सुप्रिया पाटील)

सौदागर स्वप्नांचा...

तुझी ओंजळ कशी रिती????
तू तर सौदागर स्वप्नांचा...
माझी नाही तर मिळतीलच
कुणाची ना कुणाची स्वप्न तुला...
माझं काय रे....पुरेल तु दिलेला
क्षणिक सुगंध मला....
स्वप्न तर हवीच रे....
आयुष्य जगण्यासाठी...
पुढे पुढे जाण्यासाठी...
स्वप्न नसतात हं क्षणिक..
गैरसमज आहे तुझा..
मिरवतो आम्ही
पूर्ण-अपुर्ण स्वप्नांचा बोझा...
नाही जमत तुझ्यासरखं...
सौदा झाला की विसरणं...

....सई(सुप्रिया पाटील)

...सुगंधी स्वप्न...

हो रे....... खरचं थकलेयं....
भिरभिरणार्‍या स्वप्नांमागे धावुन
पुरती दम्लेयं....
मोगर्‍याची फ़ुलं...असेल का ना स्वप्नातली...
पण सुगंध देतायत ना....तेच बस झालं...
पण तुच सांग सख्या....
नेहमीसाठी गंधीत करतील का माझ्या स्वप्नांना...???
सुकल्यावर फ़ुलं कसला आलायं गंध...
पापण्यांना येईल आसवांचा बंध...
मग उगाच का देतोयसं क्षणिक सुखाचा आनंद...

...सई

स्वप्नांचा सौदा...

असं का म्हणतेस????
स्वप्नांचा सौदा मी स्वप्नांच्या बद्ल्यात करतो..
तिथं कसला आलायं भाव???
महाग आणि स्वस्त...
हे या बाजारात,
ठरवायचचं नसतं
इथं फ़क्त स्वप्न पहायची असतात...
माझं तर कामच ते...
स्वप्न दाखवणं....
खरचटतात का मनं???
मग मी...माझं काय होत असेल...
स्वतःच मन मारुन जेव्हा
मी 'माझ्या' स्वप्नांचा सौदा करत असेल....

....सई

...स्वप्नांचा बाजार...

कळतयं रे...तो माझ्या स्वप्नांचा मुसाफ़िर
खरचं असा...वारा होऊन दुर दुर जाणारा....
मी जपलेल्या आठवणींनाही स्वतःसोबत नेणारा...
खरच वेडीच आहे मी...ठार वेडी....
दूर जाणार्या त्याला आणि स्वतःसोबत...
माझ्या स्वप्नांनाही नेणार्याला...
थांबवू पाहतेयं....घालू पाहतेयं माझ्या प्रेमाची बेडी...
पण आता ठरवलयं...दुरच रहायचं त्याच्यापासून....
त्याच्या आठवणींपासून....
स्वप्नातही येऊ नाही द्यायचं त्याला....
याचा अर्थ असा नाही की, स्वप्नांपासूनच तोडतेय स्वतःला...
बोलणार मी स्वप्नांशी.... बघेन मी स्वप्न,
रंगवणार नवीन स्वप्न...
फ़क्त एवढच करेन....वाटलं कितीही तरी...
त्याची स्वप्न मी बघणार नाही....
माझ्या स्वप्नांचा असा पुन्हा बाजार त्याला करू देणार नाही...

...सई(सुप्रिया पाटील)

...वेडी स्वप्नं...

खरचं..असतोच स्वप्नांना प्रकाशाचा धाक...
कारण उजळता आकाश अन् येता सुर्य
ती होऊन जातात खाक...
विरून जातात प्रकाशासोबत...
उडुन जातात वार्यासोबत...
नाही उरत काहीच....
खरचं????...असं कसं...उरत ना काहीतरी..आठवणी...
आठवणी तर उरतात...मग त्या स्वप्नातल्या का होईना...
जपते आपली स्वपन आठवणी म्हणून...
त्या वाहून गेलेल्या वार्याच्या मागे जाते...
येणार नाही हातात कधी ती स्वप्न...हे माहीत असून...
त्या वेड्या स्वप्नांच्या मागे धावते...
स्वप्नांशी बोलते...त्यांच्याशी भांडतेही...
ही वेडी स्वप्नही बघ ना कशी...
सारखी मला खुणावतायतं स्वतःकडे..
ओढून घेतायतं...स्वतःकडे...
अगदी वाळवंटातल्य़ा मृगजळासरखी....

...सई(सुप्रिया पाटील)

मन बावरे बावरे....