धूसर होत चाललेल्या,
काही ओळखीच्या
काही अनोळखी...
कधी तृप्त
कधी अधाशी...
"सावल्या"
सांजेच्या कुशीतून
रातीच्या डोहात
शिरताना,
त्याही गुडूप झाल्या...
:
काळ्या कुट्ट
अंधाराच्या मिठीत
विरघळलंय आता अस्तित्व
:
पण त्या सावल्यांच्या
करड्या छटा...
त्यांच काय...?
ज्यांचा मन अजूनही घेतंय...
मागोवा...
...सई
No comments:
Post a Comment