दुरदेशी असलेल्या मुलाची व्यथा...प्रयत्न केलायं बघा जमलाय का? : : : इथं दुरदेशी आलोय मी पण खरतर फ़ार फ़ार एकटा पडलोय मी खुप खुप पश्चाताप होतो माझ्या तेव्हा घेतलेल्या निर्णयाचा विचार येतो फ़क्त "करियर ग्रोथ" आणि "गलेलठ्ठ पगार" एवढच हवं का जगायला सांग ना गं सये... तु का "नको जाउस" अस म्हणालीस का नाहीस थांबवलस मला आता ना हे एकटेपण खातयं गं मला फ़क्त घर आणि ऑफ़िस एवढच विश्व उरलयं घर तरी का म्हणु...कुणी वाट बघणारं इथं कुठं राहीलयं पिंजर्‍यात बंद आहे मी अस वाटत जो तोडून बाहेरही नाही पडू शकत खुप आठवतो मायदेश आई-वडीलांची माया,तुझं खुळं प्रेम,मित्र... आईच्या हातच जेवण...सगळचं तिथले संस्कार तिथली संस्कृती... त्याउलट आहे हा परदेस खरचं गं सये, कळतयं आता आपलं ते आपलं डोंगर नेहमी दुरुनच साजरं...
सत्य समोर आलं की घाबरतात सारे सामोर जायला... देतात संस्कृतीचे दाखले उगा "आपल्यात नाही हं असलं काही घडत.." अस म्हणून दुर्लक्ष करतात सत्याकडे पूर्वी हाय सोसायटीत घडायचं.. घडतयं ते आता सगळीकडे wife swapping काय नि डिस्कोथेकमधे रात्र घालवारी तरुणाई काय.. only fun is imporatant... पैसे जास्त मिळतात ना त्याच करणार तरी काय??? म्हणुनच हातात त्यांच्या मद्याचे पेले येतात. तुमची so called संस्कृती ज्यात ते रिचवतात. आपण मात्र अगदी ढीम्म होऊन बघत राहतो. आणलं कुणी समोर हे तर, त्यालाच संस्कृती शिकवतो. संस्कार सारे नामशेष होतायत आता... कमी पडतो पॉकेट मनी म्हणून मुली कॉल गर्ल म्हणून स्वतःला विकतायत आता... आपण मात्र फ़क्त बघ्यांची काम करतोयं.. आणि पडणार्‍या संस्कृतीच्या भिंती सावरण्याचा प्रयत्न करतोयं... खरचं प्रयत्न करतोयं का??????
बाजारच झालाय सगळा... अपेक्षा ठेवायच्या नुसत्या शिकलेली,सुंदर मुलगी आणि त्यात हवा हुंडा लाखभर, दागिनेही हवेतच हं १५-२० तोळ्याचे... बिचार्‍या मुलीच्या बापाला खर्चात भर.. म्हणे "इंजिनियर आहे मुलगा" शोधून मिळायचा नाही ’वर’ असा.. इतकं करुनही यांच्या अपेक्षा नाही सरत नाही झाल्या पुर्ण या अपेक्षा की, मुलीला बसतील जाच करत. सोसायचं सार वधुपक्षानेच हा जणु नियमच झालयं लग्नाच्या ह्या बाजारात जणु आम्हा "मुलींना" भाव उरेनासा झालायं...
दर्शन घ्यायला आले होते रे... पण तेही धड मिळालं नाही तुझ्याशी बोलायचं तर दुरच राहीलं... नुसती घाई गडबड.. मग शेवटी तिथे लावलेल्या, टी.व्ही वरच तुझं नीट दर्शन घेतलं.. आणि मनात जे होत ते तुझ्याजवळ मांडलं... द्यायला काहीच नव्हतं माझ्याकडे, आणि पासही नव्हता... म्हणुन असं झालं असेल का? म्हणजे बघ ना कस... वी आइ पी पास वाल्यांना, ओळखीच्या लोकांना, निवांत दर्शन मिळतं... आम्ही मात्र ४-४ तास उभं रांगेत रहायचं... आणि तु धड आम्हाला तोंडही नाही दाखवायचं... अस का रे देवा????? तु आता फ़क्त श्रीमंतांचाच राहीलायसं का????
मी देतो तुला साथ माझ्या स्वरांची... तू फ़क्त तुझ्या संगिताचे राग घेऊन माझ्या सानिसेच्या सुरांसोबत तुझ्या वीणेच्या सुरांना एकरुप करण्या नव्या सुराला जन्म देण्या सये तू ये.....
निळ्या आसमंताची निळाई लेवुन त्या खोल नदीची गहराई घेउन त्या बेभान वार्याला श्वासात भरुन मला सुखावण्या सये तू ये.... मुक्त मुक्त तुझे श्वास धुंद धुंद ही वेडी रात या रातीत सये तुझा सहवास देण्या बेधुंद होऊन फ़क्त माझी होण्या सये तू ये......
वेड्या भावनांना वाट करुन देण्या... अमुर्त प्रेमाला मुर्तता देण्या.... माझ्या सुरांत सुर जुळवण्या... माझ्या मनाचा ठाव गं घेण्या.... न बोलता काही फ़क्त नजरेने गुज करण्या... मलाच मजपासुन चोरण्या..सये तू ये....
